SEV Connect - Sonbahar 2020

Okullarında okudu... Ve tabii onun da birçok hocası, bizim evde gördüğü ve aşina olduğu insanlardı. Connect dergisinden bu yazıyı yazmam için teklif geldiğinde aslında bu yazıyı benim değil, 1959 mezunu annemin yazmasının çok daha anlamlı olduğunu düşündüm; çünkü masallarla bir okulu efsaneleştiren; okulumuzu okuldan çok hayatımız boyunca ayrıcalığını yaşayacağımız bir aile, bir kültür olarak bize aşılayan oydu... Ve kendisine, “Hadi sen de yaz” dediğimde, benden çok daha kısa zamanda, hatta bir saat içinde düşünmeden yandaki yazıyı yazıp bana yolladı. Fotoğrafları da albümlerden aynı hızla bulup çıkardı. Bizler ailece; 1959 mezunu, 1984 mezunu ve 2017 mezunları olarak ülkemizde ve yurt dışında, kendi ileriki eğitim dönemimizde, iş hayatlarımızda ve sosyal çevremizde hep okulumuzun bize kattıklarıyla ve onun verdiği onurla yaşadık... Bu aile geleneğinin, bizce aile geleneğinden çok çocukluk masalımızın, bizden sonra ailemize katılacak çocuklarımız tarafından da sürdürülmesi en büyük hayalimiz. 1952 SONBAHARININ bir pazar günü, annemle babam beni yatılı olarak okula bıraktıkları zaman ilk defa evimden ayrılıyordum. On bir yaşındaydım, okulu kendim seçmemiştim, sınavlara hazırlanmak gibi hiçbir derdim de olmamıştı. Gideceğim okula annem karar vermişti. O da seçimini yaparken kuzinim Fatuş Müstakimoğlu’nun (UAA’47) Üsküdar Amerikan mezunu olmasından esinlenmişti. Böylece, beni önceden okula ısındırmanın yolunu bulmuştu. İlk andan itibaren hiç yadırgamadım okulumu. Kendi yaşımda birçok kız öğrenci, ablalar vardı. Hemen kaynaştık. Kocaman bir bahçe... Salıncaklar, kortlar, koşup oynayacak sınırsız alan vardı sanki. Bu mutlu başlangıç beni mezuniyetime kadar keyifle taşıdı. Aldığım sağlam eğitim, yüksek tahsilimin kapısını çok kolay açtı. Eğitimin dışında ailemden aldığım, okulumda gelişen ve pekişen değerlerle onurlu bir hayat sürdürdüm. Kızım Mehveş ve torunum Ali ile aynı okullu olmamız büyük bir iftihar konusu. Denk geliyor, beş yılda bir kızımla, anne-kız Reunion’larda birlikte olmanın sevincini yaşıyoruz. “Kızım ve torunumla aynı okulda okumaktan iftihar duyuyorum” GÖNÜL ERKUT CERRAHOĞLU (UAA’59)