SEV Connect - Yaz 2021

86 CONNECT 12 MEZUNOLAMAYANLAR Birman (ACI’03) ve Zeynep Çetindağ (ACI’13) da mezunlar arasına girdiler, Altınkalem kızlarının başlattığı ACI serüveninin devamı olarak. ACI ailem, eşimin akrabalarıyla daha da genişledi. Eltim Yıldız İzmiroğlu (ACI’46), kızları Gülgün Ünal (ACI’71) ve Belgin Egeli (ACI’75) ile onların çocukları; görümcem Tezer Gülân (ACI’61) ve oğlu GörkemGülân (ACI ’97); eşimin kuzini Tayyibe Yandaş (ACI’62) ve kızı Gülgün Çağlar (ACI’87); eşimin kuzeninin eşi Muhayyel İzmiroğlu (ACI’74) ve kızı Serra İzmiroğlu (ACI’05) ailedeki okuldaşlarım. Yosun Tükel (ACI’74) de kuzenimin eşi olarak aileme katılan arkadaşım. Okuldaki eğitimortamı nasıldı? Unutmadığınız, sizi en çok etkileyen öğretmenleriniz ve çalışmalar nelerdi? Eğitim, diğer okullardakinden farklıydı. Okul, 1898 yılında müfredatını lise üstü düzeye yükseltmiş ve “Collegiate Institute” unvanını almıştı. Bu özelliğini korumuş bir lise olarak, üniversite eğitimine yardımcı olacak dersler okuduk. Amerikalı öğretmenlerimiz bizlere arkadaşça davranır, sorunlarımızla ilgilenir, çözüm için yardımcı olurlardı. Öğrenciyi ezmeden eğitim verirlerdi. Özgüvenimizi kazanmamızı sağlayan neden-niçin sorgulaması yapabilirdik. Baskı görmedik, ama okul kurallarına titizlikle uymamız istenirdi. Özgürdük ama disiplinsiz değildik. ACI’da derslerin yanı sıra, öğrencinin ilgisi doğrultusunda seçme olanağı sunan kulüplerin olması bir ayrıcalıktı. Öğrenciyi İsterseniz ACI’daki ilk yıllarınıza dönerek başlayalım. Okula girişiniz nasıl oldu, ailede mezunlar var mıydı? Altınkalem kızları olarak bilinen annem ve teyzemler, 8-10 kişilik sınıfların olduğu dönemmezunları. Dört kız kardeş de ACI’lı olunca, çok uzun yıllar ailenin yaşamının bir parçası olmuş ACI. Onların okulumuzla ilgili pek çok anısını çocukluğumdan itibaren dinledim. Okul arazisinin tarlalarla çevrili, sınıfların, günümüzde ana yönetim binası olarak kullanılan Green Müdürlük’te olduğunu, beyaz tuvaletli mezuniyet törenlerinin bu binanın yanında yapıldığını anlatırlardı. Hiç görmediğimmüdürleri Miss Edith Parsons, Miss Olive Green, İbrahim Bey ve daha birçok öğretmenleriyle tanışmış kadar oldum. Kendimi ACI’lı hissetmeye henüz okula girmeden başlamıştım. Hele, Hiking Club’la çevredeki dağlara nasıl tırmandıklarını anlattıklarında, bu geziler hayallerimi süslemişti. Zaten doğduğum gün ACI’lı olacağımın kararı verilmiş sanırım. Tabii, ACI’da yetişmiş herkes, çocuklarının da aynı eğitimden geçmesini arzu ediyor. Ailemizde, teyzemler Seniha Talay (ACI’39) ve Sabiha Altınkalem (ACI’42) ile annem Beria Tükel’in (ACI’43) ardından ben Nükhet İzmiroğlu (ACI ’71), kız kardeşim Piraye Ögel (ACI’74) ve teyzekızım Işıl Çetindağ (ACI’78) ikinci nesil olarak ACI’lı olduk. Üçüncü nesilde ise ailenin erkekleri de okuldaydı. Oğlum Enis İzmiroğlu (ACI’95) başı çekerek, ağabeyimin ikizleri Serra ve Suat Tükel (ACI’99), kız kardeşimin oğlu Emir Ögel (ACI’10), teyzemin torunları Yaman Nükhet İzmiroğlu’nun ailesine baktığınızda, neredeyse İzmir Amerikan Kolejinin tarihini görür gibi oluyorsunuz; en eskisi 1939, en yenisi ise 2013 mezunu birçok kişi ACI mezunu. Kendisi de 31 yıldır Yetişenler Derneği yayın organı The Beacon ’da aktif rol alarak, “Mezun Olamayan” unvanını fazlasıyla hak ediyor. “Bilgi, görgü, cesaret, özgüven, sevgi ve hoşgörüyle yoğurarak, yakınlarıma destek veren, güçlükleri göğüsleyen, topluma hizmette etkin görevler alarak, aileme ve kendime yararlı birey olmama etki eden, beni insanca şekillendiren ACI’a çok şey borçluyum” diyen İzmiroğlu, uzun yıllar daha mezun olamayacağa benziyor. NÜKHET İZMİROĞLU (ACI’71) Altınkalem kızlarıyla başlayan gelenek…