SEV Connect - Sonbahar 2020

CONNECT SONBAHAR 61 öğretmenlerinizle hayatınızda iz bırakacak deneyimler edindiğiniz bir yaşam alanıydı diyebilir miyiz? Çok küçük yaşlarda yaşananların çoğu sis ardında bırakılıyor, yalnızca kalbe işleyenler kalıyor akılda. Özellikle kırılma anları oluyor insanın hayatında; hem de birçok kez, işte o anlar kaç yaşında yaşanmış olursa olsun, hiç unutulmuyor. Ergenlik dönemi hayata daha bilinçli bakmaya, fikirler, yargılar üretmeye başlanan süreç. O günleri daha net hatırlamam çokça bu yüzden. Ayrıca, sınıf arkadaşlarımla yazışıp o günleri yeniden yâd ettik, fotoğraflar paylaştık. Anılar tazelendi. İzmir Amerikan Kolejinde aldığınız eğitimin, edebiyata yönelişinize etkisi oldu mu? Yazar olmaya o yıllarda karar vermiş miydiniz? İlkokul üçüncü sınıfta öğretmenimle aramda geçen bir olay, kırılma anlarımdan biriydi. Öğretmenimin tavrı farklı olsaydı, yazar olmayı aklımın ucundan bile geçirmeyebilirdim. Öğretmenimin yüzünü, kendi kalp çırpıntımı, sanki yeniden yaşıyormuşum gibi net hatırlıyorum. Ancak insanın tüm hayatına yön verecek bir yola girişi, birçok nedenin toplamı aslında. Altıncı sınıfta dersimize giren Çamay Öğretmen, yazarlık heyecanımı pekiştiren bir insan oldu. Onun anısı da var kitapta. Sonrasındaki bütün Türkçe öğretmenlerim ayrı ayrı ışık tuttular yoluma; Mutena Bostancı, rahmetli Özcan Kara ve Nezihe Hanım… Hiçbirini unutmadım. Okul müdürümüz Mrs. Blake’e ve rehberlik öğretmenimiz Mrs. Kirk’e de borçluyum. Sadece yazar olmamda değil, “ben” olmamda da büyük payı var okulumun. Çocuklar için iki yüze yakın kitap yazdınız. Kitaplarınız ödüller kazandı, başka dillere çevrildi, yüz binlerce okurunuz var. Şimdi de okurlarınıza içtenlikle çocukluğunuzu açtınız. Onlara ne söylemek istediniz bu kitapla? Yalnızca sevinç, mutluluk ve güzel anların değil, üzüntü, hata, kaygı, öfkenin de kişiliğimizin bir parçası olduğunu göstermek istedim. Önemli olan onları fark ederek bir sonraki karşılaşmada her duyguyu başarıyla yönetebilme becerisini geliştirmek. Duygularımızın sahibi biziz ve onların bizim sahibimiz olmasına izin vermemek, tamamen bize bağlı. Kitapta yer alan anılarda bunu hissedeceklerini umuyorum. Okulunuzun mottosu “Enter to Learn Depart to Serve”. Sizin bu mottoyu da kapsayacak şekilde, kitaplarınızı çocuklarla paylaşmak üzere okulları ziyaret ettiğinizi biliyoruz. Ziyaretleriniz sırasındaki gözlemlerinize göre, sizin çocukluk yıllarınızla günümüz çocukları arasındaki en temel farklılık nedir? Nezaketi, anlayışı, beceriyi, uyum içinde çalışmayı, birbirine saygıyı biz okulda edindik. Becerilerimizi hayata en verimli şekilde uyarlamayı öğrendik. Şimdiki çocuklarla benim çocukluğum arasında büyük farklar var. Dilerim ki gelecek açısından olumlu gelişmelerin kaynağı olur bu farklar. “6. sınıfta dersimize giren Çamay Öğretmen, yazarlık heyecanımı pekiştiren bir insan oldu. Onun anısı da var kitapta. Sonrasındaki bütün Türkçe öğretmenlerim ayrı ayrı ışık tuttular yoluma; Mutena Bostancı, rahmetli Özcan Kara ve Nezihe Hanım…Hiçbirini unutmadım.”