SEV Connect - Sonbahar 2018

92 CONNECT SONBAHAR Ekonomistti. Türkiye Sınai Kalkınma Bankası’nda çalışıyordu ve İstanbul Üniversitesi’nde de öğretim üyesiydi. İki yıl İngiltere’de kaldık. İlk kızım Leyla, İngiltere’de doğdu. Sonra 1967’de tekrar İstanbul’a döndük. İkinci kızımMeryem doğdu. İki çocuk olunca UAA’daki görevime yarı zamanlı olarak tekrar başladım. Çocuklarımı da bırakmak istemiyordum. 1983 yılına kadar da UAA’da çalışmaya devam ettim. Okuldan ayrıldıktan sonra neler yaptınız? Emekli olunca, ne güzel etkinliklere, çaylara giderim diyordum. Ama sıkıldım. Sonra, bir arkadaşım, Amerika’nın Büyükçekmece tarafında bir askeri üssü olduğunu söyledi. Amerikan askerlerinin çocukları için eğitimler yapılıyordu. Türkiye’de beş tane üs vardı. Buradaki çocuklara kurs verdim. Altı sene de yapmayı öğretti, kimseye böyle şeyler yapmayacağım demiştim. Ben bu kötü davranışları hatırlayıp öğrencilerime hep iyi davranmaya çalışırdım. Okuldaki yöneticilerle aranız nasıldı? Gayet iyiydi. Miss Helen Morgan ile uzun seneler çalıştım. Esin Hoyi ile çalıştım… Tülin Büyükalkan benim öğrencilerimden biriydi. Eski öğrencilerinizle görüşüyor musunuz? Evet, bazılarıyla görüşüyoruz. Pek çok öğrencim beni Facebook’tan buldu. Buraya beni görmeye geliyorlar. Çok mutlu oluyorum. UAA’daki görevinize 1964’de kısa bir ara vermişsiniz… Eşim 1964’te İngiltere’den bir burs kazandı ve İstanbul’dan ayrıldık. burada çalıştım. Sağlık problemleri çıkınca bıraktım. Çok ciddi bir ameliyat geçirdim. Leyla ve Meryem geldiler, aramızda konuştuk. Böyle bir yere (şu an kaldığı huzurevini kastediyor) gidersem iyi olur diye düşündük ve sonra buraya huzurevine geldim. Günüm, haberleri izlemekle, gazete okumakla geçiyor. İspanyol televizyonunu izliyorum. Üç senedir buradayım. Güzel bir Boğaziçi manzaram var. Leyla halen İstanbul’da yaşıyor. Profesyonel rehberlik yapıyor. Küçük kızımMeryem de İtalya’da yaşıyor. El Salvador’a en son ne zaman gittiniz? 20 yıl önce gitmiştim… Yol oldukça uzun. Eş, dost "Yolda başına bir şey gelirse ne yapacaksın" dediler. 1993’te annemi kaybettim, daha önce de babam vefat etmişti. Hiç olmazsa, kardeşime ve akrabalara gidiyordum, hasret gideriyorduk. Şimdi böyle uzun yolculuklar yapamıyorum. El Salvador’un koşulları değişmiş olabilir mi? Pek değişmedi açıkçası. Hâlâ büyük sosyal problemler var. Son 10 yılda çeteler kendi tarihlerini yazdılar. Ama bizim ailecek mutlu bir yaşantımız oldu. Annemle babam, birbirlerine bağlıydı. Öyle sevecen değil ama güzel bir yuvamız, birlikteliğimiz oldu. Hem annem hem babam, ikisi de bizlere verebilecekleri her şeyi verdiler. Babam Guetemala’dan geliyordu ve kökleri Kızılderili’ydi. Bunu unutmamamı söylerdi. Hayat felsefeniz nedir? Mesut bir hayat yaşadım. Benim felsefem arkaya bakmamak. Mesut oluyorsanız, o anda kıymetini bilmeniz ve farkına varmanız lazım. Acı durumlarda bile, "demek ki ben yaşıyorum" diyebilmeli insan. Hiçbir zaman ‘keşke’ demedim. Herkese beni hatırladıkları için çok çok teşekkür ediyorum. EFSANE ÖĞRETMENLER OFELIA HANIM, ÖĞRENCILERININ BAZILARIYLA HÂLÂ GÖRÜŞÜYOR: “PEK ÇOK ÖĞRENCIM BENI FACEBOOK'TAN BULDU. BURAYA ZIYARETE GELIYORLAR. ÇOK MUTLU OLUYORUM.” FOTOĞRAF: COŞKUN ÇELER