SEV Connect - Sonbahar 2018

ECHO’68, ASLINDA KÖKLERI Talas’a, Orta 2’ye dayanan bir grup. O yıl sınıf arkadaşları olan Cemal Mutlu, Ayhan Sicimoğlu, Alparslan Malazgirt ve ben Olcayto Ahmet Tuğsuz, benim önderliğimde bir grup kurduk. Ayhan Sicimoğlu’nun elleri sınıf sıraları üstünde sürekli ritim tuttuğundan dikkatimi çekmiş ve ona davulcu olmasını teklif etmiştim. İlk davulumuz, Alparslan’ın akordeon kılıfı ve sanırım Ayhan’ın babasının torpiliyle Kayseri Orduevi’nden aldığımız bir adet zilden müteşekkildi. Cemal ile ben de gitarlarımızı yeni almış ve yavaş yavaş öğreniyorduk. Ben grubun aynı zamanda da şarkıcısıydım. Ama aslında müzikal açıdan grubu ayakta tutan, harika bir akordiyoncu olan Alparslan idi. Biz Cemal ile Tarsus’a geçtiğimizde, Ayhan sene kaybetmiş ve Talas'ta kalmıştı. ECHO’66 mezun olunca, Cemal ve ben TAC’li Ali Kardam ve Haldun Emrealp’in de yer aldığı bir grupla ECHO’67 olduk. Ben ve Ali Kardam iki gitarist olduğumuz için ilk gruptan arkadaşım Cemal bu sefer davulcumuz oldu. Ben o zamanların jargonuyla grupta ritim gitarist ve solist görevini yapıyordum. 1968’de Cemal’in de onayıyla grubun davulcusu yine Ayhan Sicimoğlu oldu. Teknik imkânlarımız çok kısıtlı olmasına ve çoğu zaman iki gitarı aynı amfiye bağlamamıza rağmen, repertuvarımız ve dinamik sahne performansımız sayesinde, o günlerde Çukurova Bölgesi’nde aynı gün konserlerimiz olduğunda, bizim biletlerimiz İstanbul’dan gelen ülke çapında ünlü gruplardan daha önce tükenirdi. Başarımızda, okulun ve bilhassa öğretmenimiz Alan McCain’in bize verdiği destek çok önemli yer tutmuştur. Yıllar içinde hem ben hem Ayhan, ECHO’68 ile başlayan müzik serüvenini çok daha yüksek noktalara getirmek konusunda başarılı olduk ve okulumuzun bu başarı içindeki önemli payını hiçbir zaman unutmadık. OLCAY TO AHMET TUĞSUZ ( TAC ’68) ECHO’68 84 CONNECT SONBAHAR Echo’68: Elinde gitar olan Olcayto Ahmet Tuğsuz, yanındaki Ali Kardam, şapkalı Cemal Mutlu ve gözlüklü Haldun Emrealp. 17 YAŞINDAN BERI hayatına dair notlar tutan Mehmet Nur Altınörs, Connect için 1968 yılından birkaçını aktarıyor: SİYAHİ KIZ Yine Mr. Ehly, Student Council olarak İncirlik Base’de bir cuma akşamı partisine davet aldığımızı, şık giyinmemizi, belli saatte gitmek üzere hazır olmamızı istedi. Base’ın spor salonu parti için hazırlanmış ve “Welcome Tarsus College” pankartı asılmıştı. Biz Türk usulü kıdem sırasına göre, başta Başkan Jozef Amado (TAC’67) ve ben, 2. sınıf temsilcisi olarak oturduk. Sonradan öğrendiğimize göre, Amerikalılara, Türklerin utangaç olduğunu ve önce dansa onların kaldırmasını tembih etmişler. Önce Jozef olmak üzere bizleri sırayla dansa kaldırdılar. İlk acemilik geçtikten sonra bizler kızları dansa kaldırmaya başladık. Dans ettiğim siyahi bir kız, neredeyse ağlamaklı olarak, “N’olur gitmeyin, siz beni dansa kaldırmasaydınız hiçbir Amerikalı beyaz erkek kaldırmazdı” dedi. Irk ayırımı o yıllarda bu derecedeydi. Not: Coca-Cola’yı hayatımda ilk kez o partide gördüm, Türkiye’de henüz yoktu. BASKETBOL FİRARI Basketbol takımımız o yıllarda bölge şampiyonu olarak Türkiye finaline gitmeye hak kazanmıştı. Takım, çok hoş bir törenle Bolu’ya gitmek üzere otobüse uğurlanmıştı. Futbolda böyle bir başarı gösteremeyeceğimiz için açıkçası imrenmiştim. Ertesi gün Mr. Meyer, Bolu’daki açılış töreni için bayrak sopasını unuttuklarını, birisinin bayrak sopası ve antrenman topunu Bolu’ya götürmesi gerektiğini söyledi. Bu zor görev için Ankara’daki ailemi telefonla arayarak otobüs yolculuğu izni aldım ve akşam otobüsüne yetiştim. Meyer’in talimatı “You will return as soon as possible” olmasına karşın, takım menajeri Caner Celepoğlu (nam-ı diğer “Berbat”) (TAC’67) bana, “Anam, odaların birinde sana yer ayarlarım” dedi ve turnuva sonuna kadar maçları izleyip dönüşte Meyer’den gerekli fırçayı yedim. Caner biradere, Talas hazırlıktayken “Berbat Abi, gel ping-pong oynayalım” demiş ve bir sol kroşe yemiştim. Ancak kendisini hayırla anmalıyım, tıpta okurken bana epey abilik yapmış, yol göstermiştir. PROF. DR. MEHMET NUR ALTINÖRS ( TAC ’68) COCA-COLA'YI ILK KEZ GÖRDÜM