SEV Connect - Sayı 13

CONNECT 13 95 HANDAN ÇIVICIK’IN KENDI KALEMINDEN kurcalama saati bozacaksın sonra anılar saçılacak yıldırım sanacaksın yılacaksın zamansız kalacaksın adını göreceksin yelkovan taşta göbek deliğine kaçacak akrep de kuyruğundan tutup yakalayamayacaksın uç kuşum sana diyorum delikızım sen anla (10 Temmuz 2019) ...... Mazbatasızlığına kurban olduğum İstanbuluma dönmeyi hiç düşünmüyor değilim. Çıkalı 1 Mayıs’ta 1 dekat olacak. Olan bitenin romanını, hatta efsanesini yazmış olmayı dilerdim. Pahada da ağır bişeyle dönmüş olurdum. Ama bi koca asır sonra Halide Onbaşı’nın Vurun Kahpeye’ sini bir daha okumak isteyeceğinizi ummak hiç istemiyor, bundan nemalanmayı ayıptan öte addediyorum. Zamansız, mekânsız birkaç novelette, arada da şairini öldüreli epey olmuş birkaç şiir yazdım. Neyse… Şimdi desem size hiç özlemedim, yalan... Topu nostalji. Ama hem nesnesi hem de özneleri kayıp. Çok üzüldük, daha da üzülürüz şehir ve ben. Öldük zira. (12 Nisan 2019) “I cannot emphasize enough Handan’s abilities and how much we all loved her” R O B E R T J O H N S O N / E N G L I S H T E A C H E R AT Ü A K L ( 1 9 8 3 -1 9 8 8 ) FIRST I MUST SAY how very deeply saddened I am about the loss of Handan. I have not actually seen her in many years but we maintained a contact through email and Facebook. I met Handan on the basketball court at UAKL in 1983. But, it wasn’t till I heard her singing with some friends that I noticed her charisma and the unique quality of her voice. It was not long after that I asked her to sing while I played my guitar with her and shortly after that our friend Arzu joined in with her electronic keyboard. I introduced Handan and Arzu to some American singers like Bonnie Raitt and others and we began to rehearse some songs and became “Üç Arkadaş”. We rehearsed frequently after school and on the weekends and finally began performances for the students and teachers at the school. Eventually we performed at other schools and festivals in Istanbul. Separately, I began performances at clubs and coffeehouses, especially at Fikret Kızılok Çekirdek Sanat Evi in Suadiye. As time went on I asked Handan to sing with me at gigs around the city including Dilhayat in Etiler. After 5 years in Istanbul my wife and I moved back to the US to care for her aging parents. I lost contact with Handan when she moved up to Europe to find her own way as a singer. I had little news from her for many years but we had reunited on the internet where she would post her favorite songs. I cannot emphasize enough Handan’s abilities and how much we all loved her. Handan kızımın ardından AY Ş E G Ü L D O M A N I Ç Y E L Ç E Üsküdar Amerikan Lisesi 1970 mezunu olan ve Hürriyet gazetesinde köşesi bulunan Ayşegül Domaniç Yelçe’nin 7 Haziran tarihli yazısını Handan Çivicik'e ayırdı. (...) HANDAN’I TANIDIĞIMDA ; enerjisi içine sığmayan, taşıdığı neşeyi etrafa saçan, zekâ küpü 11 yaşında pırıl pırıl bir kız çocuğuydu. Kızımla aynı sene, Eskişehir’den Üsküdar Amerikan Kız Lisesine birincilikle girmişti. 7 sene aynı yatakhaneyi, sevinçleri, hüzünleri, başarıları, acıları, zorlukları paylaştılar. Kardeş oldular, ortak oldular. Yeri geldi birbirlerine kızdılar. Gün oldu ortak paydada buluşmayı öğrendiler, birbirlerine kenetlendiler… İzlediğim kadarıyla, Handan Çivicik, faal ortaokul ve lise hayatı boyunca, içinde bulunduğu ekiplere heyecanını ve ‘kendi gibiliğini’ yansıtmayı becermişti. Okulun basketbol takımında yıllarca top sürmüş, Öğrenci Birliğinin Sekreteryasını yürütmüştü. Üretkenliği ile katkı verdiği alanlar bunlarla sınırlı değildi. Çok kez ödül almış okul orkestrası Seraglio’nun solisti idi… Handan’ın müzik yolculuğu liseden mezun olduktan sonra da devam etti. 90’lı yılların hafızası olmuş nice mekânda emeği, sesi vardır. Çekirdek Müzik Evi, Amfora Jazz Club, Naima aklıma ilk gelenler… Bu dönemde, Alman müzisyen Roman Seehon tarafından kurulan Voyage grubunun solistliğini yaparken içinde kendi güfteleri de olan bir albümde yer aldı. 1997 yılında çıkan albümün tanıtımlarında Handan, olağanüstü sesi olan bir vokalist olarak betimleniyordu. Zaten onu bir kez bile dinleyen birinin, sesinden etkilenmemesi pek mümkün değildi. (...) Daha hayalleri vardı: “Bu köyden bir gün daha sonram varsa, Roma’ya gitmek isterim. Hem Latince hem İtalyanca çalışmak için hem de az sinematografi. Yeni icat kameralarla bakmaya, eski dil film çalışmaya”. Kısmet olmadı bu hayallerini gerçekleştirmesi. Handan’dan geriye hayata dair aşk kaldı bize. Tıpkı albümün son parçası olan Aşk’a yazdığı sözler gibi… Yaşamım aşk, ölümüm aşk, mezarım olsun aşk Beni kefene koyanlara, ardımdan, ağlayanlara, tek mirasım aşk İstediğin gibi olacak güzel kızım. Sen huzurla uyu yattığın yerde. Mekânın cennet olsun… (Yazının tamamı için www.hurriyet.com.tr/yazarlar/aysegul-domanic-yelce/ handan-kizimin-ardindan-41826650 )