SEV Connect - Kış 2021

CONNECT KIŞ 41 eğitim verdiğini gayet iyi biliyordum; çünkü ablam, annem, halam ve anneannem ACI mezunu idi. Anekdot olarak, okula ilk başladığımız günden bahsedebilirim. Amfi tiyatroda yüzlerce kız öğrencinin arasında ilk giren erkekler olarak bizler, ufacık halimizle amfinin merdivenlerinden yerlerimize geçerken alkış kıyamet koptu. Takdir edersiniz ki yaklaşık 100 senelik gelenek değişmişti. Erkekler de artık okul sıralarında olacaktı. Radikal değişiklik. ACI mezunları arasında, sıkı bir bağ olduğunu biliyoruz… Siz bu bağı yaşamınızda, dostluklarınızda, kariyer hayatınızda nasıl hissettiniz, ACI mezunu olmak bugün geriye baktığınızda sizce ne anlama geliyor? ACI mezunları arasında “anlatılmaz, yaşanır” boyutunda müthiş bir bağ var. Nedeniyse, herkesin okul mezunlarının ortak kültür, ACI sevgisi ve bağlılığıyla beslendiğini bilmeleri. İş hayatımda, ACI mezunlarıyla çok hızlı gelişen güven duygusu oluştu, iş birlikteliklerine aynı perspektiften bakabildik. Bu müthiş bir duygu, derler ya “konuşmadan, gözlerle anlaşmak” işte Tarifsiz bir duygu, benimle aynı okul hayatını yaşayacak olması çok güzel. Ömer amfide yürümeye başladığında, İzmir Amerikan Kolejinde geçen tüm yıllarım teker teker gözümün önünden geçti. Keşke zamanı geri alsak ve bir daha aynı günleri yaşayabilsek. Eminim o da okulun değerini fazlasıyla anlayacaktır. Tabii Covid müsaade ederse… buna yakın, süper bir iletişim. Çocuğunuzu da ACI’ın bahçesinde formayla ilk gördüğünüzde neler hissettiniz? İkinci nesil olarak aynı sıralarda bulunmak, bulunmuş olmak, çocuğunuzla aranızdaki ilişkiyi nasıl etkiliyor, neler katıyor? Çok duygulandım. Oğlum, ilk erkek mezunun ilk erkek öğrencisi oldu. Babanızla aynı sıralarda eğitim görmek, ACI ile ilgili babanızın anılarıyla, arkadaşlarıyla büyüyüp, sonra aynı sıralarda oturmanız hakkında neler söylemek istersiniz? Babamın, halamın ve babaannemin ACI’daki anılarını, hikâyelerini dinleyerek büyüdüm. Babamın ACI’dan arkadaşları ve onların çocuklarıyla hep beraber yaşadım. Her fırsatta anlattıkları güzel anılar ve anlatırken yaşadıkları heyecan, beni çok etkiledi. Evet artık o yaşanan heyecanları bugün çok iyi biliyorum, çünkü bende artık bir ACI üyesiyim ve bundan dolayı çok mutluyum. Babam gibi anılar biriktireceğim, onun gibi çok iyi bir eğitim alacağım ve gelecekte dünyanın neresinde olursam olayım her zaman ACI’lı olmanın ayrıcalığını yaşayacağım. Babam her zaman “ACI anlatılmaz yaşanır” der. Ben de ümit ederim ki, ileride çocuklarıma aynısı söyleyip, nesilden nesile ACI kültürünü yaşatmaya devam ederim. ÖMER ŞAMLI “ACI ANLATILMAZ, YAŞANIR” Amfitiyatroda yüzlerce kız öğrencinin arasında ilk giren erkekler olarak bizler, ufacık halimizle amfinin merdivenlerinden yerlerimize geçerken alkış kıyamet koptu. Takdir edersiniz ki yaklaşık 100 senelik gelenek değişmişti...” FOTOĞRAF: YUNUS AYDIN