SEV Connect - Kış 2019

CONNECT KIŞ 85 “HER ZAMAN 1979 SINIFININ BIR ÜYESI OLMAKTAN BÜYÜK KEYIF ALDIM. HALEN, YETIŞENLER DERNEĞI DENETIMKURULU ÜYESIYIM. ASLINDA BU GÖREVIMLE, GEÇMIŞ VE ŞIMDI ARASINDA KÖPRÜ OLMAYA VE BAZI DEĞERLERIMIZIN KAYBOLMAMASI, HEP KORUNMASI AMACIYLA YÖNETIMKURULU’NA EL VERMEYE ÇALIŞIYORUM.” resmi olarak üstlendim ve artık bir UAA çalışanıydım. 1983 yılında kızım Ahu Dinçler’in doğumuna kadar görev yaptım. Kızımın ilkokula başlamasıyla birlikte bıraktığım yerden devam etme şansım oldu. Ayrı kaldığım beş yıl boyunca, Sınıf Sekreteri olmam nedeniyle, okulumla ve mezunlar derneğiyle ilişkilerim devam etti. Çalışamadığım yıllarda Yönetim Kurulu Saymanlığı yaptım. Başkanlığınız sırasında yaptığınız çalışmalar ve o zamanki ekip hakkında bilgi verebilir misiniz? 1989 yılında tekrar hem Yetişenler Derneği Sekreteri hem de kayıt zamanlarında İdari Personel olarak görev yaptım. 2000’de bu görevden ayrıldım. Profesyonel çalışma hayatım o gün sonlandı, farklı bir işte veya sektörde bu kadar mutlu olamayacağımı biliyordum. O günden sonra “gönüllü” çalışma hayatı beni bekliyordu. Bu kez farklı bir göreve seçildim; Yetişenler Derneği Başkanlığı onuru bana verildi. 1998-1999 yıllarında büyük bir mutlulukla yine okulumun koridorlarında, idareci ve öğretmen arkadaşlarımın arasındaydım. Dernek Sekreterliği görevini devrettiğim, can arkadaşım Armağan Atilla ve Yönetim Kurulu ile 1999 depreminin yaralarını sarma sürecinde hep birlikte çalıştık. Restorasyonu o dönemlerde tamamlanan “Kinney Cottage / Mezunlar Evi”, yeni çalışma yerimizdi. Dernek Başkanlığım sırasında daha çok deprem bölgelerinde çalıştık. Mezunlarımızın katkılarıyla İzzet Baysal Üniversitesi Bilgisayar Bölümü’nün tüm ekipmanını temin ettik. Hüzünler sevince döndüğünde, hepimiz, sosyal sorumluluk misyonumuzun okul yıllarımızın bize kazandırdığı en önemli duygu ve zenginlik olduğunu bir kez daha anladık. Eş zamanlı olarak İzmir, Tarsus ve Üsküdar mezunları olarak kurduğumuz Board Okulları Yetişenleri Derneği (BOYD) Başkan Yardımcılığı görevini sürdürdüm. Türk Eğitim Gönüllüleri Vakfı (TEGV) üyesi olarak, İstanbul Mustafa Kemal Mahallesi’nde 13 yıl İngilizce eğitmeni olarak, hem ilköğretimdeki mahalleli çocuklara hem de annelerine eğitim verdim. Göçle gelen birçok annemizin yarım kalan eğitimlerini tamamladık ve birlikte diploma sevinci yaşadık. Yine TEGV ile “Müze- Okul günleri” kapsamında dört yıl İstanbul Arkeoloji Müzesi’nde öğrencilere eğitim verdim, onlara rehberlik yaptım. Başkanlıktan sonra okul ve dernekle ilişkileriniz nasıldı? Okulum ve Yetişenler Derneği her zaman hayatımın içinde oldu. 1979 sınıf temsilcilerinden biri olarak, diğer sınıf temsilcisi arkadaşlarım sevgili Alev Erkut Küçükboyacı, Gülsün Tiryakioğlu Apaydın, Meral Ekdal Akdikmen ve burs fonu başkanımız sevgili Arzu Erdem ile birlikte, sınıf arkadaşlarımızın okul ve dernekle bağlarını hep korumaya çalıştım. Bu yıl tamiratı gerçekleştirilen orgumuz için en yüksek sınıf bağışını yapan ve en iyi aidat toplayan sınıf yine biz olduk; İTÜ burslarımız devam ediyor. Her zaman 1979 sınıfının bir üyesi olmaktan büyük keyif aldım. Halen, Yetişenler Derneği Denetim Kurulu Üyesiyim. Aslında bu görevimle geçmiş ve şimdi arasında köprü olmaya ve bazı değerlerimizin kaybolmaması, hep korunması amacıyla Yönetim Kurulu’na el vermeye çalışıyorum. Bu yıl Potluck adıyla eski bir UAA geleneğini de canlandırdınız… Mayıs ayında, okulumuzda görev yapmış, emekli olmuş öğretmen ve memur arkadaşlar bir araya gelerek Potluck’ı, Türkçe’deki deyimiyle “Allah ne verdiyse” partisini yaptık. Okuldaki çalışma hayatım sırasında en sevdiğim yıl sonu aktivitelerinden biriydi Potluck. Her yıl okul biterken, çalışan öğretmen ve memurlar, evlerimizde hazırladığımız ve birbirimizden sır gibi sakladığımız yiyeceklerle okulda bir akşam yemeği düzenler, keyifli vakit geçirirdik. Emekli olan bizler, sevgili Armağan Atilla sayesinde sıklıkla okul dışında bir araya geliyoruz. Niye yeniden o günlerdeki geleneğimizi sürdürmüyoruz dedim ve o günlerin anısına diyerek yine okul yılı sonuna denk gelen bir zamanı seçerek, Mayıs ayında ilk “Emekliler 1. Potluck Buluşması”nı gerçekleştirdik. Çok güzel bir gün oldu. Son olarak UAA’nın hayatınızdaki yeri hakkında neler söylemek istersiniz? Sadece sınıf arkadaşlarım ve okuldaşlarımla değil, iş hayatımda yer alan, birlikte acı-tatlı uzun yıllar çalıştığım sevgili mesai arkadaşlarım ve öğretmenlerimle de bir arada olmaktan çok mutluyum. Aramızdan her ayrılan, bizleri daha çok birbirimize bağlıyor sanki. Hepsini sevgi ve saygıyla anıyorum. 2014-2016 yıllarında okulumuzda çalışan ve bu yıl yuvaya geri dönerek Üsküdar SEV Anaokulu’nda İngilizce Öğretmeni olarak göreve başlayan kızım Ahu’ya, bana bu onur, gurur ve mutluluğu yaşattığı için teşekkür ediyorum. Son olarak, “7 years of Perfect Attendance” ödülümle, sekiz yıllık okul hayatımın yedi yılında devamsızlığı olmayan ben, inanıyorum ki, gerçekten de Üsküdar Amerikan’dan mezun olamayacağım…